Fish Tank
Sinds zijn terugkeer uit het Australische Melbourne raakte chef Milan La Roche al betrokken bij diverse hippe eetconcepten in Brussel. Nu heeft hij de legendarische vishandel Dangel in de Marollenwijk omgeturnd tot een vis- en zeevruchtenbar voor de snelle hap. Leuk dat de volkse ziel van het pand bewaard bleef. En als chef werd iemand aangetrokken die perfect bij deze sfeer past: Morgane Brees (foto), ooit nog actief in Auberge du Vert Mont in het Noord-Franse Boeschepe, waar vintage en trendy ook met elkaar verweven worden.
Het comfort is hier minimaal: hoge tafeltjes en krukken in metaal, enkele tafels met plastic stoelen, enkele krukken aan de toog van de open keuken. Je bestelt en betaalt aan die toog, daarboven staan kartonnen dozen voor takeaway gestapeld. The Doors knallen luid uit de boxen, klanten brengen tafels en stoelen van binnen naar buiten om op het voetpad te eten. Kortom: hier heerst een gezellige anarchie, waar elke inspecteur van een culinaire gids gillend van wegloopt.
Het zeer beperkte wijnaanbod wordt tot mijn afgrijzen geschonken in ouderwetse ballonglaasjes, zodat ik mijn toevlucht neem tot een pils van het vat: een voortreffelijke Rédor van brouwerij Dupont (€ 2,80). Die combineer ik met een portie karakollen* (€ 5), en een garnaalkroket die zowel in smaak als in textuur bekoort, al zitten er wat weinig garnalen in (€ 9 ). Dat compenseer ik door een bun, rijkelijk gevuld met kraakverse grijze garnalen, gebonden met net voldoende mayonaise, en enkele blaadjes sla: het contrast tussen het warme, zoetige broodje en de frisse, zilte garnalen zorgt voor ongeremd eetplezier (€ 10). Ook het licht getoaste desembrood van de uitstekende bakkerij Pinpin om de hoek, met algenboter, opgelegde augurk en verrukkelijke ansjovis uit een blik, wordt tot de laatste kruimel opgepeuzeld (€ 11).
De fast good, die ik tot hiertoe kreeg, vervelt helaas tot fast food wanneer de fish & chips eraan komen. De gepaneerde en gefrituurde vis is wijting, die niet alleen smaakloos is maar door de hoge frituurtemperatuur helemaal uit elkaar valt als ik hem aansnijd: schelvis was beter geweest, zoals in Engeland. De tartaarsaus smaakt even artificieel als het plastic potje, de frieten zijn goed, al verkies ik plantaardige olie boven rundvet, zeker in combinatie met vis (€ 18). Wijting duikt ook op in een nogal zompige fishburger, waarvan de kwaliteit die van een doorsnee fastfoodtent niet overstijgt (€ 15).
Doordat alles hier zo goedkoop is, blijft de verhouding tussen prijs en kwaliteit goed, maar met wat meer aandacht en toewijding had die uitstekend kunnen zijn.
Chef Morgane laat het niet aan haar hart komen: ze staat in haar open keuken met zichtbaar genoegen van een fris getapte Rédor te nippen.
Fish Tank, Hoogstraat 246, 1000 Brussel, fishtank.be, 's middags open op woensdag en donderdag, doorlopend open van 12 tot 21 u. op vrijdag en zaterdag en van 12 tot 18 u. op zondag, geen reservaties
FOTO: Karmen Ayvazyan
* Karakollen
Dit is de Brusselse benaming voor wulken, een soort zeeslak ("bulots" in het Frans, maar de Franstalige Brusselaars spreken van "caricoles"). Oorspronkelijk komt de naam van de Spanjaarden ("caracoles") toen ze onze contreien bezetten. Karakollen worden gekookt in een sterk gekruide bouillon en dan met een pin of smal vorkje uit de schelp gehaald. Hun smaak is intens zilt, hun textuur stevig. Verwar ze niet met wijngaardslakken, de "escargots".
