Cobra House
Altijd gevaarlijk om van een succesvol eethuis een tweede vestiging te openen: je oorspronkelijke plek riskeert iets van het verleden te worden. Toch is het net dat wat Esfan Eghtessadi, medeoprichter van het modemerk Essentiel, en Orlando Schuitema, ooit nog souschef van The Jane, hebben gedaan. Twee jaar geleden openden ze een hippe gastrobar onder de naam van de artistieke beweging Cobra. Het werd al snel een place to be voor al wie wil eten en gezien worden. Nu hebben ze, op een halfuurtje wandelen daarvandaan, Cobra House gecreëerd, groter en ambitieuzer. Gaat die de eerste plek niet overschaduwen?
De oprichters hebben er iets op gevonden: ze hebben hun eersteling Cobra City genoemd, een slimme zet. "City" in het hart van de stad, "House" een beetje daarbuiten: het klinkt verwant en toch anders. "House" mag je trouwens letterlijk nemen: er is een salon met open haard, een patio met vloerverwarming en een tuin met een moestuin en kippen. In de open keuken staan een pizza-oven, een barbecue en een draaispit. Het geheel heeft een internationale vibe en uitstraling die zelden gezien is in ons land, het lijkt wel of je in Parijs, Londen of New York zit. Het is nu aan chef Schuitema en zijn sommelier om dit door te trekken op het bord en in het glas.
De wijnkaart oogt alvast internationaal, ook wat de prijzen betreft. Gelukkig is er een mooie selectie wijnen per glas vanaf 11 euro, alsook een prima huischampagne Jean Plener voor 16 euro.
Op de spijskaart defileert een lange reeks "bites", "cold cuts", "pizzettes" en "starters", en daar staat zoveel lekkers tussen dat ik zowaar enthousiast word om gerechten te delen. Ik laat mij gewillig verleiden door enkele Ierse Mór-oesters, zoveel beter dan menige Franse variant (€ 15), flinterdun gesneden porchetta van uitzonderlijke kwaliteit (€ 15), een kleine pizza met ricotta, bergamot en kruiden (€ 14), heerlijk luchtig knisperende focaccia* met ricotta en gerookte sardine (€ 14), onberispelijk verse ceviche van hamachi met citrusvruchten (€ 26), ragfijne sneetjes buik van blauwvintonijn met olijfolie en limoen (€ 27).
Een hoofdgerecht dreigt daardoor uit de boot te vallen, maar wie kan weerstaan aan een kip die al geruime tijd begeerlijk hangt te draaien en te druipen aan een spit? Ze verschijnt in haar jus waarin morielje werd verwerkt (€ 20 voor een halve kip), samen met perfecte frieten (€ 7) en een frisse groene salade (€ 10). Ik overwoog een pasta met koningskrab, maar verslikte mij in de prijs (€ 120).
In tegenstelling tot de lijst van wel dertig hartige gerechten, is die van de nagerechten verrassend kort en inspiratieloos: fruitsalade (€ 15), tiramisu (€ 15) en dame blanche (€ 19). Ik kan er evenwel niet om heen dat de dame blanche excellent is.
Is het hier duur of goedkoop? Beide, eigenlijk. In alle vrijheid kan je hier monetair de remmen loslaten of strikt binnen de perken blijven. Alles kan, niets moet: die filosofie moedig ik graag aan in deze rubriek.
Cobra House, Markgravelei 95, 2018 Antwerpen, cobra-house.com
FOTO: KARMEN AYVAZYAN
* Focaccia
Dit is een van de zovele Italiaanse culinaire creaties die de wereld veroverd hebben: een traditioneel plat brood uit de regio Liguria in het noorden van Italië. Kenmerkend is de luchtigheid van het deeg en de knispering van de korst. Vaak wordt er extra olijfolie en kruiden door het deeg gemengd, en zelfs kaas, vlees en groenten. Maar focaccia wordt ook gewoon belegd als een sandwich. Helaas: door het grote succes circuleren er ook heel wat minderwaardige versies van dit heerlijke brood.
