Old Boy
Het werd een onwaarschijnlijk succes, deze Aziatische eetbar, zodat menigeen zich vorig jaar afvroeg waarom hij de deuren sloot. Maar het was geen eindpunt, wel een nieuw begin: onlangs ging hij - groter en gerenoveerd - weer open.
De culinaire inspiratie blijft Aziatisch, eigenaars Xavier Chen en John Prigogine zijn beide trouwens van half Aziatische afkomst. Nieuw is dat er meer gekookt wordt boven open vuur. De naam bleef behouden, hij verwijst naar een Zuid-Koreaanse film die ooit de Grand Prix in Cannes won (Prigogine werkte vroeger in de filmwereld).
De eetzaal telt nu beduidend meer tafels en stoelen, met centraal de open keuken waar de houtskool brandt. Daarrond kan je ook plaats nemen op krukken die zelfs een fervent toogzitter als ik wat comfortabeler had gewenst. Een fervent wijnliefhebber als ik had de wijnglazen dan weer wat groter gewenst, maar het veel te kleine formaat is het enige dat verkrijgbaar is. De wijnkaart wordt bevolkt door natuurwijnmakers, die de wetten van de oenologie vaak vrolijk aan hun laars lappen. Foute wijnglazen zijn nooit een goed voorteken in een eethuis, ook niet voor wat de keuken betreft.
Als fervent liefhebber van pikant schrikt het symbool van een pepertje naast sommige Aziatische gerechten mij niet af. Maar de fritters van maïs met een dipsaus van rode curry, kaffirlimoen en kokos - nochtans zonder dat symbool - zijn zo pittig dat ik een tijdlang niets meer proef: volgens mij dient pikant om de papillen op te peppen, niet om ze te verdoven (€ 13). En dan moet het gerecht nog komen waarnaast wél een pepertje staat: saté van asperge met green Nam Jim, een Thaise dipsaus (€ 4,5 per stuk). Natuurwijn heeft het voordeel dat het als bluswater kan dienen.
Mijn papillen komen tot rust door mosselen in een oestersaus met chili, look en Thaise basilicum, al vind ik de prijs voor deze mix van tien kleine mosselen nogal hoog (€18).
Ik had mij verheugd op Iberische varkensnek char siu*, geroosterd boven het open vuur, maar het vlees smaakt verrassend vlak alsof het niet gemarineerd werd, en de korst knispert niet zoals ik gehoopt had (€ 28 voor 250 gram). Het gewokte groentenslaatje erbij is rommelig en vettig, zonder respect voor de texturen (de knolselder en broccolini zijn taai, de cashewnoten zacht), en met smaken die in alle richtingen schieten behalve in de juiste: de lekkere (€ 15).
Ik verlang al terug naar de Old Boy van vroeger, met zijn eenvoudig maar lekker streetfood, met verse ingrediënten, knapperige texturen en uitgebalanceerde smaken. Nu heeft men kennelijk geprobeerd om het eethuis op te waarderen met volwaardige gerechten, maar het resultaat overtuigt niet.
Is culinair recensent een leuk beroep? Geloof me: niet altijd.
Old Boy, Tenbosstraat 110, 1050 Brussel, tel. 0471/25.68.03, oldboyrestaurant.be, gesloten op zondag en maandagmiddag
FOTO: KARMEN AYVAZYAN
* Char Siu
Dit is een Chinese, meer bepaald Kantonese manier om varkensvlees te bereiden. Eerst wordt het vlees gemarineerd in een saus van o.m. honing, sojabonenpasta, sojasaus, hoisin en specerijen, waardoor het doordrongen raakt van de smaken van de saus. Daarna wordt het geroosterd boven open vuur of in een oven, terwijl het regelmatig gelakt wordt met de ingedikte marinade, zodat het vlees een crispy korst krijgt. Char Siu betekent letterlijk "met de vork geroosterd".
