Is de Flemish foodie een French foodie geworden?
Herinnert u zich de Flemish foodies nog, drie jonge chefs uit Gent die onze gastronomie opschudden met goedkopere ingrediënten en een rock 'n' roll attitude? Intussen torst Olly Ceulenaere al vele jaren een Michelinster, kan je bij Kobe Desramaults niets eten onder de 285 euro, en bekeerde Jason Blanckaert zich tot de Thaise keuken.
Laatstgenoemde heeft nu op de plek van zijn Thaise restaurant iets nieuws gecreëerd, dat enigszins doet denken aan de originele foodies: fine dining, maar zonder het obligate vaste menu, met een kaart waarop varkenshersenen en kalfskop prijken naast langoustine en tarbot, met de mogelijkheid om aan de toog te eten, en met een medechef, Gilles Bogaert, die voorheen grillmeester was in een Baskische eetbar. En de naam? Die komt van een nummer van rockmuzikant Beck. Daarmee is de toon gezet.
Het interieur ziet er niettemin bijzonder verzorgd uit, met witte nappen op de tafels en elegante wijnglazen. En een coole soundtrack die de meest kritische muziekliefhebber wel kan bekoren. Ook de meest kritische wijnliefhebber komt aan zijn trekken, want al is er geen voltijdse sommelier, de wijnkaart is zonder meer schitterend. Pagina na pagina defileren de meest boeiende wijndomeinen van dit tijdsgewricht, en dat tegen meer dan redelijke prijzen: vanaf 40 à 50 euro vind je al een uitstekende fles, de meeste flessen zijn goedkoper dan 100 euro, er zijn liefst 15 wijnen per glas vanaf 8 euro. Veel voltijdse sommeliers kunnen hier een punt aan zuigen.
Zou het eten ook dat niveau bereiken? Een ronde briochetoast met Noordzeekrab, en daarnaast wat pittige kimchi, is in elk geval een uitstekend begin (€ 29). Artisjokhart met groene asperge in een schuimige citrusemulsie, opgepept met wat mosterdzaad, en daarbij een eierdooier die voor extra smeuïgheid zorgt, hoort bij de beste vegetarische gerechten die ik al heb gegeten (€ 24).
Onder de hoofdgerechten valt aan lotte in zeewierkorst voor twee personen niet te ontkomen (€ 76). Ik hoop op een spectaculaire verschijning en versnijding aan tafel, helaas werd de korst in de keuken al verwijderd, en dus liggen twee grote moten vis reeds ontkleed in een overvloedige maar zeer geslaagde beurre blanc waarin wat gegrilde spitskool werd verwerkt. Ook de cuisson is perfect, net als die van de verse tuinbonen en morieljes in een apart kommetje. In een tweede kommetje liggen krieltjes in de pel uit Noirmoutier*. En in beide tref ik alweer een saus aan: moest dat echt, chef, als de vis al in beurre blanc zwemt? Maar alles ademt hier de Franse eetcultuur, tot en met het nagerecht: een chaud-froid van warme kersen in rode wijn met ijs van karnemelk en een crumble van brioche en koffie (€ 16).
Is de Flemish foodie een French foodie geworden? Aan zijn talent om verduiveld lekker te koken is in elk geval niets veranderd.
Debra, Lange Steenstraat 10, 9000 Gent, tel. 0479/12.45.90, debragent.be, 's avonds open van dinsdag tot zaterdag, 's middags op donderdag en vrijdag
* Noirmoutier
Op dit eiland in het westen van Frankrijk, ter hoogte van Nantes, worden aardappelen gekweekt die zeer bekend zijn geworden door hun fijne textuur en smaak. Dat hebben ze te danken aan de zanderige ondergrond en het zachte zeeklimaat. Ze bestaan in verschillende variëteiten en worden geoogst in de lente. Vooral de kleine, nog niet volgroeide aardappelen (primeurs of krieltjes genoemd) zijn gegeerd. Hun pel is nog zeer dun, zodat ze vaak ongepeld gekookt en gegeten worden.
