La Belle
Had u ooit al van Bel gehoord? Ik alvast niet, en toen ik door deze kleine deelgemeente van Geel reed, wist ik waarom: er was zo weinig activiteit te bespeuren dat ik eraan begon te twijfelen of er wel iemand in al die nette huizen woonde. Ik verwachtte zeker niet plots een mooie hedendaagse constructie te zien opduiken. Maar hier kwam ik voor: het restaurant van Peter Vangenechten, de voormalige souschef van Thierry Theys van Nuance. Dat laatste is op zich al een reden om enig culinair niveau te verwachten.
Vangenechten heeft het klassieke parcours van menig jonge kok afgelegd: koksschool, ervaring opdoen, en dan terugkeren naar de geboortegrond om er een eigen restaurant te openen. Zijn ouderlijk huis ligt vlakbij.
La Belle (ik hoef u de woordspeling niet uit te leggen) is ondergebracht in de oude koeienstal van een voormalige boerderij. Het hoge plafond met dwarsbalken geeft een aangenaam gevoel van ruimte. Het interieur is sober en stijlvol, met veel hout. De stoelen zijn comfortabel, de muziek staat afgesteld op het juiste volume. Hier wordt aan details gedacht, en in meer dan één opzicht doet de aanpak aan die van Nuance denken. Inclusief de witte handschoentjes waarmee de dienster de borden aanvoert. De menu's zijn gelukkig goedkoper.
Met een prima huischampagne en enkele zeer verzorgde hapjes is de start alvast overtuigend. De wijnkaart stelt mij als wijnliefhebber eveneens tevreden.
Vangenechten is mee met de nieuwe presentatietrends: stukjes kreeft, sneeuw van fetakaas, druppels inkt van inktvis en flinterdunne komkommer liggen netjes gerangschikt in een dwarse strook over het bord, subtiel overgoten met ijsgekoelde bouillon van komkommer. Zorgzaamheid, precisie, dosering: kenmerken die ook in de volgende gerechten zullen terugkeren.
Heilbot is een moeilijke vis om te bereiden: één moment van onoplettendheid en hij wordt wattig. Maar Vangenechten is oplettend, en combineert de vis met een verrukkelijke, fijne, geconcentreerde jus van krab en ijzerkruid. En wat een verstandige keuze heeft de kok gemaakt met de variëteiten van tomaat: net tussen gekookt en rauw in, zijn ze warm en lichtjes smeuïg, zonder hun originele smaak en textuur te verliezen.
Ha, het Simmenthalrund, mijn favoriete ras. Het is netjes in schijfjes versneden, perfect à point, en vergezeld van smeltend staartvlees, mousse van aubergine, rolletjes spitskool, schijfjes frisse koolrabi, en een variatie op onze Belgische friet. Een fijne jus met citroengras maakt het af.
Structuren van framboos met pistache, amandel en witte chocolade verschijnen in een dwarse streep over het bord. Cheese cake, zwarte kers en chocolade-ijs liggen dan weer in een halve cirkel tegen de rand van het bord. Er wordt nogal wat grafisch denkwerk verricht in de keukens van vandaag.
Ook de smaakopbouw van het menu is doordacht: eerst fraîcheur, dan vis met vollere smaken, kracht en aardse smaken in het hoofdgerecht, en een licht nagerecht gevolgd door een wat steviger kaliber.
Vangenechten werkt juist en precies. In zijn beheerste stijl, tussen klassiek en hedendaags in, heb ik niets dan lof voor deze jonge toegewijde kok die zijn vak serieus neemt en naar de perfectie streeft.
Gegevens
La Belle
Bel 162
2440 Geel
tel. 014/70.84.51
www.la-belle.be
