L'Epicerie du Cirque, tien jaar later
Waar is de tijd? Tien jaar geleden - er werd nog gerookt in restaurants - nam een jonge snaak van 22, Dennis Broeckx, een restaurant over in de Leopold De Waelstraat in Antwerpen. Hij noemde het L'Epicerie du Cirque, een "gastro-bistro" avant la lettre, dat algauw een succes werd. Broeckx stond nog sterk onder de invloed van zijn leermeester Carlo Didden, het lichtjes gestoorde supertalent van De Kleine Zavel, waardoor hij nogal uitbundig te werk ging. Maar dat deze jongen het heilige vuur had, was duidelijk.
En zie, nu is hij de 30 voorbij, hij verhuisde zijn circus naar een mooiere tent, behaalde een Michelinster en opende een echte épicerie naast zijn restaurant. Hoe zou zijn keuken geëvolueerd zijn? Ziedaar de hamvraag waarmee ik op een avond de piste betrad.
Hapjes vooraf zullen we, nu de witte kassa eraan komt, voortaan moeten betalen: het staat netjes uitlegd op een kaartje. Ik gooi 9 euro in de collectebus en krijg in ruil gefrituurde pladijsreepjes met tartaarsaus bij de mooie niet-gedoseerde champagne Jean Laurent tegen de prijs van een Michelinster (€ 13,50 per glas). Tot mijn vreugde zie ik dat de wijnkaart onder handen werd genomen door iemand die evenveel van wijn houdt als ik.
Net zoals vroeger laat Broeckx zich inspireren door ingrediënten van overal ter wereld. Zo verschijnen bouchotmosselen in een oosterse versie met curry, koriander, kokosmelk en crumble van pinda (€ 12,5). Op zich een aantrekkelijk recept, dat zich echter makkelijk leent tot een volledige bereiding vooraf, om het tijdens de service alleen nog op te warmen. Dat is hier - gezien de verschrompelde staat van de mosselen en het gebrek aan levendige smaakexpressie - overduidelijk gebeurd. Het vegetarische gerecht met verschillende pompoensoorten, getoaste pompoenpitten en pompoenpitolie is minder boeiend en genuanceerd dan ik had gehoopt, en valt vooral op door zijn hoge prijs (€ 26), waarbij ik bedenk dat de witte kassa nu wel voldoende werd gespijsd.
Een moot tarbot, onberispelijk van kwaliteit en gaartijd, wordt vergezeld van ravioli, opgevuld met een soort mortelspecie van kreeft. Daarnaast liggen crème van courgette, (alweer) krokante pinda en enkele schijven komkommer, wellicht verdwaald vanuit een of ander koud buffet (€ 38). Zeebaars met (een beetje) koningskrab ligt bovenop een schijf gekonfijte aardappel, met gestoofde spinazie en spetters "salsa verde": de hoeveelheid zout doet zelfs Jeroen Meus in zijn hoogdagen verbleken (€ 29).
Er volgen nog bijna zwartgeblakerde madeleinekoekjes bij de thee, met een smaak en textuur die mij herinneren aan die oude blikken doos van mijn grootmoeder waarin altijd dezelfde koekjes bleven liggen.
L'Epicerie du Cirque, Volkstraat 23, 2000 Antwerpen, tel. 03/238.05.71, www.lepicerieducirque.be, gesloten op zondag en maandag
