Nieuwe osteria op de Waalse Kaai in Antwerpen
Hij rijdt met een Hummer, scheurt graag rond met een moto, heeft tatouages op zijn armen en draagt als zestiger zijn grijze haar in een paardenstaart. Als je de Italo-Belg Renzo Mela ziet, lijkt het alsof de blitze jaren '80 terug zijn, toen hij aan de Keyserlei het restaurant Danieli opstartte en vervolgens de sector der nachtclubs indook. Uiteindelijk opende hij de Italiaanse brasserie Danieli Il Divino, een succesnummer dat hij verkocht aan de horecagroep die onder meer de nieuwe Oosterse brasserie Umami uitbaat in Antwerpen.
Maar Renzo Mela lijkt mij geen man die lang stil kan zitten. Onlangs opende hij een nieuwe osteria onder de ronkende naam "Il Magnifico", een verrassende uiting van bescheidenheid ten opzichte van het vroegere "Il Divino".
Mela is afkomstig uit Liguria in het noorden van Italië, een regio bekend om zijn gastronomie. Hij wierf een chef aan uit dezelfde streek: Sandro Luci. Naar eigen zeggen willen zij "eenvoudige Italiaanse gerechten met topproducten" brengen. De burrata die ik bij het aperitief bestel, maakt die belofte alvast niet waar. Niet getreurd, de wijn- en spijskaart op het megaformaat dat ook al in de jaren '80 in zwang was, tonen voldoende lekkers tegen scherpe prijzen.
Mela kent zijn vak en weet een gezellige ambiance te creëren die tegelijk elegant en informeel is. De zaak zit vol en er hangt een onmiskenbaar ons-kent-ons-sfeertje. Mela kent veel mensen, en vice versa. Phaedra Hoste schijnt een "goede vriendin" te zijn, er hangen enkele schilderijen van haar in de eetzaal.
Mela hangt hier ook rond, niet bepaald om bij te dragen tot het werk in de keuken en eetzaal, eerder om te socializen aan de tafels. Enige aandacht voor de organisatie zou nochtans niet misstaan, want mijn hoofdgerecht wordt opgediend terwijl ik het voorgerecht nog niet heb gekregen. En na het voorgerecht wordt mij gevraagd of ik een nagerecht wens, terwijl het hoofdgerecht dan nog moet arriveren. Doorgaans maal ik niet om dergelijke logistieke troebelen, ware het niet dat een gebrek aan discipline zich vaak weerspiegelt in het bord.
Vitello tonnato is voor de Italiaanse keuken wat garnaalkroketten zijn voor de Belgische: een prima testcase (14 €). Het kalfsvlees is van goede kwaliteit, flinterdun gesneden en net niet rauw: helemaal zoals het moet. Maar de tonijnsaus is geschift. Enige ontgoocheling ervaar ik ook bij het flauw smakende gerecht waarin nochtans mijn geliefde zeedier octopus werd verwerkt, samen met tomaat, artisjok, olijven en zwarte rijst (14 €). Zelfs de ravioli met truffel ontbreekt het merkwaardig genoeg aan smaakexpressie, al kan je je daar met deze verrassend lage prijs aan verwachten (13 €). Linguine zijn perfect al dente, de garnalen nog licht krokant, jammer van de romige substantie die doorheen de pasta is gemengd (16 €).
De herkomst van sommige producten staat expliciet vermeld op de kaart, zoiets stimuleert altijd de perceptie van authenticiteit. Een landelijke maar toch verfijnde crème van witte bonen (uit Conio!) met kabeljauw en rode ui (uit Tropea!) vermengt zich smeuïg met een gepocheerd ei (12 €). Correcte spagetti met venusschelpen bevat niet zomaar knoflook, maar knoflook uit Vassalico (14 €). Alleen kenners proeven dat, natuurlijk.
De prijzen zijn hier redelijk, en zo zou ik ook de kwaliteit van de gerechten omschrijven. Je voelt wel dat er méér inzit, met minder nonchalance en meer focus. Maar Renzo Mela heeft veel klanten die hem veel vergeven.
Il Magnifico, Waalse Kaai 52-53, 2000 Antwerpen, tel. 03/238.04.74, gesloten op zaterdagmiddag en zondag
