Nieuwe basic bistro in Brussel
Vroeger moest je een lening aangaan om een restaurant op te starten, nu veeg je de vloer van een oud pand, je zet er een fornuis en een oven, enkele tafels en een twintigtal stoelen van een brocantehandelaar, en je bent vertrokken. Het volk stroomt sneller toe dan in een restaurant dat op sterren mikt. Logisch: met zo'n formule liggen de prijzen beduidend lager, en de kwaliteit kan even hoog zijn. Alle aandacht gaat immers naar de inhoud van het bord, niet naar het decorum.
Het nieuwste voorbeeld van deze trend (ook wel "bistronomie" genaamd) ligt in een creatieve, multiculturele wijk in Brussel. Het is een initiatief van twee jongedames, de ene van Turkse, de andere van Italiaanse afkomst. Sinem Usta is bekend van Caffè al Dente, de succesrijke combinatie van Italiaanse wijnwinkel, -bar en -restaurant dat zij samen met haar echtgenoot Michele Rosa uitbaat. Ondanks haar Turkse roots bereidde zij er jarenlang eenvoudige, landelijke Italiaanse gerechten, maar ze wilde ook een eigen project. Haar compagnon de route is Elisabeth Argazzi die de bediening voor haar rekening neemt (wat ze ook al in Caffè al Dente deed).
De sfeer in Unico is echt uniek. De beide dames doen volkomen ontspannen hun ding, de keuken is open, de natuurlijke wijnen uit Frankrijk en Italië staan uitgestald tegen een muur waar je je keuze kan maken, er weerklinkt oude jazz en Parijse muziek uit de bohémienperiode. De gerechten staan geschreven in krijt op een zwart bord: het duurste kost 18 € (goudbrasem met aardappel en tomaat), het goedkoopste 5 € (een vegetarische mengeling van aardpeer, pastinaak en wortel).
De formule "Je me laisse faire" intrigeert: je "laat je gaan" voor 35 €. Vooruit dan maar, dit is een plek die zich daartoe leent. Het stokbrood is verrukkelijk, een eerste schotel ligt vol flinterdun gesneden schijfjes coppa, chorizo, cecina (gedroogd rundsvlees) en lardo di Colonnata. Dan volgt een van de meest delicieuze burrata's (mozzarella gevuld met mozzarella en room) die ik ooit heb gegeten: een grote brute klomp wordt in het midden van de tafel gezet, er liggen halfgedroogde tomaatjes bij, en smullen maar. Op die manier zullen we trouwens de hele avond eten: er is een apart bord voor iedereen, maar het gerecht zelf wordt in één schotel of pan opgediend. "Delen aan tafel", alweer een trend die definitief doorbreekt. Binnen enkele jaren een nieuwe categorie in de culinaire gidsen: "Beste Restaurant om te Delen".
Ha, een gerecht met de Turkse roots van de kokkin: gefrituurde aubergine met tomaat. Zo simpel, zo goedkoop, en zo onweerstaanbaar lekker.
Het blijft maar komen: puree met zalm (helaas met mislukte cuisson), "chipirones" (kleine inktvisjes) in een Baskische tomatensaus, flink gepeperde velouté van witloof met halfrauwe sint-jakobsvrucht, en paccheri (grote buispasta) met tomaat, Toscaanse varkensworst en kikkererwten, een gerecht dat doet denken aan wat Sinem in Caffè Al Dente klaarmaakte. Tot slot: huisgemaakte suikertaart en chocolademousse.
Unico zet zich in het rijtje van Brusselse basic bistro's als La Buvette en Neptune. Het creatieve niveau ligt niet even hoog, maar de prima producten, de warme ambiance en de lage prijzen maken veel goed. Eten mag weer gewoon gezellig zijn: heerlijk!
Unico, Lang-Levenstraat 48, 1050 Brussel, tel. 0473/496.493, www.jesuisunico.tumblr.com, open op maandag en dinsdag van 12 tot 17 u., en op woensdag, donderdag en vrijdag van 12 tot 23 u.
