Beiruti
Ik was vergeten hoe troostend muziek kan zijn: als ik vanuit de desolate straten van Gent dit één jaar jonge Libanese eethuis binnenwandel, krijg ik een warm deken van prachtige Arabische muziek over me heen. Aan alles - het interieur, de sfeer, de netheid, het vriendelijke personeel - is te merken dat eigenaar Nehme Darwiche (35) geen beginneling is in de horeca. Hij groeide op in Libanon, begon er als bordenwasser, maar schopte het nadien tot oprichter en CEO van een hotelketen in Dubai en Abu Dhabi. Daar leerde hij zijn vrouw Caroline Delbecque kennen, en omwille van haar verhuisde hij naar haar geboortestad, waar het koppel nu ook enkele hotels uitbaat.
Beiruti is een mooie zaak, op de bovenverdieping een restaurant, beneden - half onder het straatniveau - een afhaalconcept. Dat laatste was vooruitziend van Darwiche, want nu kan Beiruti blijven draaien. Vier medewerkers van Arabische en Spaanse afkomst zijn hun lijstje van bestellingen aan het afwerken, een koerier van Takeaway.com staat te wachten op de zijne.
Voortgaand op de website had ik een rijker assortiment van gerechten in de koeltoog verwacht. Maar blijkbaar bestel je beter op voorhand per mail of telefoon. Wie, zoals ik, onaangekondigd binnenstapt, kan zijn bestelling niet meteen meenemen: ze moet nog klaargemaakt worden. Ach, denk ik, beter dat dan gerechten die al enkele dagen in die koeltoog liggen. Er is wel een dagmenu, waarvoor de wachttijd het kortst is. Samen met de scherpe prijs (50 euro voor 2 personen) is dat voor mij de aantrekkelijkste optie, al behoren de gerechten tot het klassieke Libanese repertoire. Maar die zijn - zoals de garnaalkroketten voor onze keuken - uitermate geschikt om de kwaliteit van een Libanese keuken te testen.
Thuis ontdek ik de Libanese mezze-traditie in milieuvriendelijke kartonnen doosjes: hummus (puree van kikkerwten en tahin), fattoush (salade met radijs, sumac en granaatappel), tabbouleh (mix van peterselie, tomaat en lente-ui) en baba ganoush (gerookte aubergine met tahin). Vooral de eerste twee doen mij denken aan de recepten van Ottolenghi waarin je de aanbevolen hoeveelheden citroensap vaak moet verminderen, omdat anders de gerechten naar onze westerse smaak te zurig zijn. Gelukkig zorgt het Libanese flatbread voor wat tegenwicht.
Als hoofdgerecht zijn er falafels en shish taouk (stukjes gemarineerde kip), beide op te warmen in de oven, waardoor ze nog droger worden dan ze al waren. Ik troost me met enkele zoete knisperende gebakjes, waar het Midden-Oosten zo bekend voor staat,
Opmerkelijk: als drank is hier alleen water te krijgen, gratis bovendien. Omdat Darwiche een moslim is? Nee, zegt hij, omdat water de enige drank is die de smaak van de gerechten intact laat. Ik was toch blij dat ik boven mijn wijnkelder kon eten.
Beiruti, Voldersstraat 13, 9000 Gent, tel. 09/430.65.85, beiruti.eu, elke dag doorlopend open van 10 tot 21 u. (van donderdag tot zaterdag tot 22 u.), gesloten op zondag
