senzanome
Senza Nome is verhuisd van een volkswijk in Schaarbeek naar een van de chicste plekken in Brussel, en heet voortaan senzanome, aan elkaar geschreven met kleine letters. Eén van die typografische trucs om een merk een eigentijdsere uitstraling te geven. Ook qua interieur heeft dit Italiaanse restaurant, in 1991 begonnen als simpele trattoria en uitgegroeid tot een van de toppers van de hoofdstad, een opmerkelijke transformatie ondergaan. De strakke inrichting in beige, bruine en lichtblauwe tinten oogt koel voor een warme, mediterrane keuken als de Italiaanse. Werd de enerverende techno-muzak gekozen om bij het interieur te passen?
Nog een verandering: er is geen spijskaart meer, alleen een fors geprijsd menu in vier en zes gangen (€ 95 en € 130). Nadia Bruno, de zus van de chef, komt het - ook nogal koeltjes - mondeling voorstellen. De Italiaanse wijnkaart is dezelfde gebleven: braaf en klassiek.
Intussen zit ik vurig te hopen dat chef Giovanni Bruno zijn talent en flair behouden heeft. Wat alvast niet blijkt uit de hapjes vooraf: het lijken wel overschotjes van een feest dat de dag voordien heeft plaatsgevonden. Ooit at ik in Senza Nome, toen nog in Schaarbeek, fabuleuze mozzarella die in mijn geheugen gegrift staat. Hier moet ik het stellen met trieste bolletjes die uit de supermarkt lijken te komen.
Maar het eerste voorgerecht zal mij ongetwijfeld van mijn stoel blazen: tartaar van gambero rosso op een puree van aardappel, opgefrist met komkommer, zure room en kaviaar. Helaas verschijnt dit veelbelovende gerecht in een glazen potje recht uit de koelkast, zodat er van smaakschakering en temperatuurvariatie tussen de verschillende lagen geen sprake is.
Strozzapreti (korte gedraaide pasta), venusschelpen en kikkerwten, ronddrijvend in iets dat het midden houdt tussen saus en bouillon: het schijnt een Italiaans recept te zijn. Ontstaan vanuit de goddelijke inspiratie van een Italiaanse kok, of omdat hij de ingrediënten toevallig had liggen? De combinatie overtuigt in elk geval niet.
Zeebaars met eekhoorntjesbrood: wie zou daar niet naar uitkijken? Helaas liggen deze nobele ingrediënten in een soort dikke soep van pompoen, waarvan de dominante zoetheid en compacte textuur de fijne geschakeerde smaak van de vis en paddenstoelen overdondert.
Eindelijk schiet de kok wakker tussen zijn lauweren: mascarpone met in aceto balsamico gemarineerde vijgen en crumble van chocolade. Jammer dat het maar een pre-dessert in een minieme portie is. Maar ook het eigenlijke nagerecht verrukt: confit van gedroogde vruchten met gebak van amandel en ijs van ricotta.
Nee, chiquer is niet altijd beter. Ik mis de ziel van Senza Nome, die niet mee verhuisd is naar senzanome.
senzanome, Kleine Zavel 1, 1000 Brussel, tel. 02/223.16.17, www.senzanome.be, gesloten op zaterdag en zondag
