Op culinair avontuur in Vilvoorde City
Wie in Vilvoorde City had gedacht dat Alain Peeters (50) zich nog in een nieuw avontuur zou storten? Al achttien jaar baatte hij een succesvol Italiaans restaurant uit, en toch verhuisde hij naar de overkant van de straat. Want plots kreeg hij daar de kans om een voormalige winkel van rubbermaterialen, in een prachtig pand uit de jaren dertig, om te bouwen tot een sfeervolle trattoria.
Peeters kookte vroeger zelf, in lang vervlogen tijden zelfs in Italië. Maar nu wierf hij een kok met Italiaanse roots aan, Christiano Puglia. Zo heeft hij meer tijd om zich met zijn andere grote passie bezig te houden: wijn. Hij stelde een indrukwekkende selectie van Italiaanse wijnen samen, die hij in zijn wijnwinkel naast het restaurant verkoopt en tegen een meerprijs van slechts € 12 aan tafel schenkt. Peeters is een echte wijnfreak, daarnaast reist hij de wereld rond om restaurants te bezoeken. Ik had zo het vermoeden dat ik het goed zou vinden met hem.
Een ander vermoeden besloop mij toen ik op een avond in zijn trattoria binnenkwam: de keuken zou het niet makkelijk hebben met de combinatie van het hoge aantal klanten en de uitgebreide spijskaart (met onder meer 80 verschillende pasta's en pizza's). Was dat de reden waarom de vongole zwommen in een jus die zo vettig was dat je van de fijne zilte smaak van deze schelpdiertjes niets meer proefde? (€ 15,50) Ook de smaak van inktvis werd volledig weggeblazen door de vulling met papperige risotto (€ 18).
Peeters meldde dat er pasta met "porcini" was, dat hoefde hij geen twee keer te zeggen. Helaas was de pasta van het grote-vellen-type, ongeschikt voor de delicate smaak van eekhoorntjesbrood dat bovendien versmacht werd onder een smeuïge substantie die voor saus moest doorgaan (€ 15,75). Ik zag allerhande pizza's passeren die er beter uitzagen dan wat ik tot hiertoe had gegeten.
Vaak zijn de hoofdgerechten in een Italiaans restaurant het minst boeiend, maar de "tagliata di manzo" - in reepjes gesneden geroosterde biefstuk met rucola, aceto balsamico en schilfers parmezaan - was uitmuntend, vooral door de kwaliteit van het rundsvlees (€ 25,50). Ook de net gestoofde "cime di rapa" (die heerlijk bittere Italiaanse groente) waren een voorbeeld van de goede Italiaanse keuken: vers, eenvoudig en zuiver van smaak. Gezien de culinaire bagage van de eigenaar had ik dit in elk gerecht verwacht. Wat mij niet verhinderde om intussen zonder mate te genieten van verrukkelijke wijnen in schitterende wijnglazen.
Normaal gaat in een restaurant de aandacht voor wijn gepaard met evenveel aandacht voor het eten. Hier trof ik de uitzondering op die regel aan: een wijnkaart op het niveau van een toprestaurant, de keuken op dat van een pizzatent.
Testa Rossi, Hendrik I-lei 2, 1800 Vilvoorde, tel. 02/305.00.00, www.testarossivilvoorde.be, gesloten op zondag en maandag
