Hamburgers eten op 't Eilandje in Antwerpen
"Ik kan niet koken maar ik eet graag lekker", hoorde ik voormalig sportjournalist Robin Janssens zeggen, die nu mede-eigenaar is van een kleine hamburgerketen. Diezelfde indruk had je ook wel eens toen hij nog Champions League-wedstrijden aan elkaar praatte: hij kende er niet zo veel van, maar zag het wel graag. Deskundige analyses liet hij over aan experten in de studio, ik neem aan dat hij de deskundige bereiding van hamburgers nu ook overlaat aan experten in de keuken.
Janssens is niet van plan Tia Hellebaut achterna te gaan die plots de pizza's van Pizza Hut verenigbaar achtte met haar sportieve achtergrond. Met Burgerij wil hij de hamburger lekkerder en gezonder maken dan in fastfoodketens. Welaan, zulk stoutmoedig statement maakt de culinaire onderzoeksjournalist in mij wakker: ik ging undercover proeven.
De derde en nieuwste vestiging van Burgerij ligt rechtover het MAS, een prima locatie. Veel ruw hout in het interieur zou vroeger ouderwets genoemd worden, vandaag is het trendy. Geen selfservice hier: jonge leuke dames bedienen vriendelijk en efficiënt de overwegend jonge klanten.
De ruime keuze in burgers, wraps en salades en de goed gevulde bar steken schril af tegen het miezerige aanbod van 1 "huiswijn" en 1 "suggestiewijn". Die laatste lijkt wel gemaakt om met ketchup te harmoniëren (25,80 €). Het glas foute cava (5 €) had ik voordien al ingeruild voor een Cristal van het vat (2,2 €). Wat is er zo moeilijk aan om een snelle hap te combineren met een beknopte goede wijnkaart?
De "Samurai Salmon" (met sappige filet van zalm, wakamé, gekonfijte gember, geroosterd sesamzaad en wasabi-mayonaise) zit qua smaakopbouw goed in elkaar, de ingrediënten zijn origineel, fris en vers (11,5 €). De frieten doen mee in het peloton der gemiddelde frietkramen.
De "El Sombrero" (met kip, gesmolten cheddar, ijsbergsla, tomaat, salsa verde, rode ui, guacamole en zure room) lijdt aan het "smurrie"-syndroom van de doorsnee hamburger: teveel smeuïge saus in verhouding tot frisse smaken en knapperige texturen (11,5 €). Waarom de klant niet zelf laten kiezen hoeveel saus hij tussen zijn broodje kwakt? Dat broodje mag voor mij trouwens wat meer getoast zijn, zodat de buitenzijde licht knisperend wordt. Of is dat vloeken in de kerk van hardcore burgergelovigen?
Tip voor een kok die dagelijks vleesburgers bakt: een veggie-burger moet je zachter behandelen. In de "Falafel" is de burger van kikkererwten wat zwartgeblakerd aan de randen. Enig schraapwerk is nodig vooraleer de frisse combinatie met rode biet, koolsla, gemarineerde komkommer en yoghurt tot zijn recht komt (10 €).
En nu: tijd voor een echte burger met rundsvlees. De "Smokey Bacon" (met spek, gesmolten cheddar, ijsbergsla, tomaat, zoetzure augurk, gebakken ui en barbecuesaus) zet je onweerstaanbaar aan het smullen (10 €). Het gemalen vlees (van ons blauw-witte ras) is van prima kwaliteit: niet vet en toch sappig. Volgens de website wordt het vlees van alle burgers hier à la minute gemalen en gebakken, zonder smaakversterkers. Op grond van wat ik heb geproefd, geloof ik dat.
Ik ben geen fan van hamburgertenten, en evenmin van VTM-sportjournalisten. Maar ik kan niets anders dan besluiten dat Burgerij een eerlijk concept is waar je snel en goedkoop bediend wordt, zonder dat je rommel in je maag gesplitst krijgt. Ik had er zowaar graag een goede wijn bij gedronken.
Burgerij Eilandje, Sint-Laureiskaai 8, 2000 Antwerpen tel. 03/336.66.63, www.burgerij.be, elke dag open van 12 tot 22 u., reservaties alleen vanaf 12 personen na 17 u. (ook vestigingen in Berchem en Schoten)
