Otto
Opgelet: dit is geen fine dining plek, eerder een rock 'n' roll bistro. Van klein formaat bovendien: een vierkant kookeiland in het midden, daarrond een toog met krukken en tafels met stoelen, allemaal ongedekt. Met muziek die uit de boxen knalt, een losse bediening door jongeren in jeans, en gerechten om te delen die in het midden van de tafel worden gezet en die je bestelt wanneer je wil en in de volgorde die je wil. Maar wat een kwaliteit!
Ik proef van knapperige shiitakes met olie van gegrilde sesam, knisperende beignets van selder en hazelnoten, gegrilde inktvis, op het scherp van de snee gegaarde scheermessen met lookboter, dorade gegrild boven binchotan (Japanse houtskool) met citroencondiment, mi-cuit van rode tonijn met soja en look, kip yakitori en waarlijk fantastische onglet met pittige Argentijnse chimichurri-saus. Stuk voor stuk kleine gerechten met kraakverse producten, à la minute bereiding, haarscherpe cuissons, energieke kruiding.
Ik beeld me in dat deze gerechten op een bord van wit porselein geserveerd worden door een kelner in vol ornaat: je waant je in een gastronomisch restaurant. Geen toeval, want achter deze bistro zit chef Eric Trochon van het restaurant Solstice, bekroond met een Michelinster. Hij associeerde zich voor dit offbeat avontuur met Tony Alvarez-Parage, zijn vroegere zaalmeester, en met sommelier Stéphane Offner die de platgetreden wijnpaden durft te verlaten. De chefs in de open keuken werden opgeleid in Solstice, en werken nog altijd met dezelfde productleveranciers. "Du sérieux qui ne se prend pas au sérieux", zegt Trochon over dit concept, en dat vat het goed samen. Ik verlustig mij nog serieus aan chocoladetaart met fleur de sel en crème brûlée met honing.
De prijzen breken bovendien het laagterecord in Parijs.
Gegevens
Otto
rue Mouffetard 5
75005 Paris
@ottomouffetard
