Diverso
Verdorie zeg, door corona was ik nog niet bij de Italiaan van het Jaar geraakt. Al stel ik mij steeds vaker de vraag of die van-het-jaars van Gault&Millau wel zo'n must zijn. Er is maar één manier om dat te weten te komen: er naartoe gaan.
Ik arriveer rond zeven uur 's avonds in het keurige dorp Westerlo, en het lijkt alsof de avondklok hier al is ingegaan: geen levende ziel te bespeuren. Dat blijft nog even duren als ik in een lege wijnbar terecht kom: het lot van menige wijnbar die aan aan restaurant is verbonden. Het geeft mij wel de hoop dat wijn hier serieus wordt genomen.
Een brede betonnen trap nodigt uit om naar boven te gaan. Daar beland ik in een mooie ruimte waar het gezellig druk is, en waar de kok Eros Tomassetti (32) in zijn open keuken volop aan de slag is. In de bediening vervangt zijn moeder tijdelijk zijn echtgenote, die pas bevallen is van hun eerste kindje: daar hoort een glas bubbels bij van het huis Bellavista (€ 13,5). De wijnkaart is goed maar vrij klassiek, en volledig gericht op Italië. De prijzen zijn redelijk: een barolo van 55 euro is zeldzaam in een restaurant en zal de hele avond lang bekoren.
De spijskaart is op z'n Italiaans ingedeeld in antipasti, primi piatti, secondi piatti en dolci. Dat vind ik meestal wat veel, zeker omdat de tweede gang een pasta of risotto is. Daarom sla ik de minst boeiende gang van de vier over, in Italië is dat meestal de secondo piatto.
Mijn aanvankelijk positieve stemming wordt enigszins gedrukt door de antipasti. De vitello tonnato bevat prima en flinterdun gesneden vitello, maar weinig tonnato die bovendien weinig naar tonijn smaakt (€ 24). Als jonge moderne Italiaan heeft de chef zich aan tempura van octopus gewaagd, maar licht en knisperend, zoals in Japan, krijgt hij ze niet. Ze liggen bovendien bovenop een berg aardappelpuree met blokjes artisjok, die van aard is om vroegtijdig de honger te stillen (€ 26).
Ravioli, gevuld met gemalen vlees van chianina*, brengen mijn gelukshormoon weer tot leven. Ze werden zorgvuldig vermengd met een emulsie van pecorino, ik apprecieer ook de zachtbittere toets van de salie erbij (€ 29). Aan de overzijde van de tafel komt een barok bord waarop ravioli van kreeft, stukjes kreeft, tomaat, rucola en mosselen door elkaar heen liggen in een schuimige jus (€ 30). Ik bedenk dat de Italiaan van het Jaar wat meer als een Italiaan zou moeten koken: eenvoudiger en puurder.
Creatief zijn Italianen doorgaans niet in hun nagerechten: altijd weer tref je de obligate panna cotta en tiramisu aan, die ik dan ook oversla.
Als ik mij opnieuw in het doodstille Westerlo begeef, begrijp ik dat men hier blij is met zo'n Italiaan van het Jaar. De ingrediënten zijn vers, de gerechten smakelijk, maar voor deze prijzen had ik meer Italiaanse elegantie en verfijning verwacht.
Diverso, Grote Markt 26b, 2260 Westerlo, tel. 0498 21 42 89, www.diverso.be, gesloten op zaterdagmiddag, zondag, maandag en dinsdag
