Alinea
De culinaire vooruitgang die in de Verenigde Staten werd geboekt, is spectaculair. Het is waar: op het platteland heerst de fastfood nog alom, en kan je maar met grote moeite een restaurant vinden die naam waardig. Maar in de grote steden maak je kennis met een culinair enthousiasme en professionalisme dat zonder meer zijn gelijke niet kent in Europa.
Niet alleen ben je verbluft door de variatie en creativiteit, ook de organisatie en klantgerichtheid bevinden zich op een niveau dat hoog boven dat van Europa uittorent. Topzaken hebben vaak meer dan honderd plaatsen die ze vanaf 17 uur twee tot drie keer bezetten, terwijl de organisatie nooit hapert, de bediening vlot en altijd vriendelijk verloopt, en de kwaliteit in het bord verbluffend hoog blijft.
Waar komt het idee vandaan dat Amerika geen culinaire cultuur zou hebben? Alleen mensen die nooit in steden als New York, Chicago, Los Angeles en San Francisco zijn geweest, kunnen met dat idee rondlopen. Anders zouden ze weten dat je daar zonder meer fantastisch kan eten.
Ik reisde samen met mijn gezin, dus toen ik op een avond bij Alinea aankwam, waren mijn vrouw en ik vergezeld van onze twee dochters, op dat moment 12 jaar jong. Dat zulke jonge kinderen meegaan naar een restaurant van dit niveau, is men niet gewend, zeker niet in Amerika.
Al van bij het binnenkomen zag ik dat de kelners enigszins ongerust waren, een ongerustheid die wellicht omsloeg in lichte paniek toen we allevier het menu bestelden. Het ging weliswaar om de kortere versie, maar die bedroeg toch nog een tiental gangen. De kelners konden natuurlijk niet weten dat onze dochters het gewoon waren om op reis in dergelijke restaurants te eten, zelfs op nog jongere leeftijd. En zeker de speelse keuken van Alinea beviel hen zeer. De avond verliep vlekkeloos, zonder de "kindertoestanden" die de kelners wellicht hadden gevreesd.
"We were a little worried", zegde een van hen achteraf, "But they were wonderful."
Toen ik de rekening vroeg, zag ik dat slechts twee menu's werden aangerekend. Ik maakte een van de kelners attent op deze vergissing, maar hij zei dat de chef niet wilde dat de kinderen zouden betalen.
Ik drong aan, maar de man hield voet bij stuk.
"Dan willen we de chef wel speciaal gaan bedanken", zei ik.
En zo gebeurde het dat ik een van de meest talentvolle koks van de Verenigde Staten ontmoette, Grant Achatz. En dat mijn dochters hem in hun beste Engels bedankten voor de schitterende maaltijd.
Grant Achatz, een jonge dertiger, toonde zich meteen als een man zonder kapsones: bescheiden, vriendelijk, enthousiast en open.
Onwillekeurig dacht ik aan een aantal Franse koks die zich met de Messias schijnen te vergelijken omdat ze toevallig een talent hebben om te koken. Maar die het bijlange zo goed niet kunnen als Grant Achatz.
Intussen heeft Grant Achatz zijn restaurant helemaal vernieuwd, met een verschillende culinaire ervaring op drie verschillende niveaus.
Gegevens
Alinea
1723 North Halsted Street
Chicago
tel. +1 312 867 0110
www.alinearestaurant.com
