Hopla Geiss
Koks genoeg die mooie gerechtjes in elkaar draaien en een eetzaal keurig inrichten. Maar een concept neerzetten, daar hebben de meesten geen kaas van gegeten. Ze kunnen het niet en ze durven het niet, denk ik. Liever kiezen ze voor de valse zekerheid om "voor elk wat wils" te bieden. Met als gevolg dat zovele eethuizen op elkaar lijken.
De jonge Franse kok Nicolas Scheidt doet de dingen altijd graag net iets anders dan de anderen. Hij kwam in 2010 vanuit Parijs naar Brussel, en kocht er de trendy bistro Café des Spores, helemaal gewijd aan paddenstoelen. Dan opende hij rechtover La Buvette, een van de eerste gastro-bistro's van ons land, en nog altijd een van de beste. En nu heeft hij naast Café des Spores een derde bistro geopend, volledig in het teken van zijn roots: de Elzas. Alles draait rond deze streek op de grens van Frankrijk en Duitsland, tot de wijnen toe die allemaal van de Elzas zijn. Zo hoort dat als je een concept neerzet: je trekt het door tot in al zijn consequenties. Zelfs de naam is typisch voor de Elzas: Hopla Geiss! "Vooruit met de geit!" zeggen wij.
Wel, vooruit dan maar, laat het eten maar komen. Een specialiteit van de Elzas is Flammekueche, een soort flinterdunne pizza, traditioneel belegd met uien, gerookt spek en room. Nadien werden daar - zoals met de pizza - tal van varianten op bedacht. Je ziet ze à la minute bereid worden in de grote oven van de grote open keuken, en Scheidt is zo slim geweest om in dit tijdsgewricht de room te vervangen door Bibeliskäs, een verse witte kaas uit de streek, waardoor ze lichter en frisser worden (van € 9 tot € 14). Ik bestel er een verse, krokante groene sla bij, pittig aangemaakt met mosterdvinaigrette (€ 6), en gezien het genereuze formaat van zowel de Flammekueche als de salade heb je hier eigenlijk voor € 15 een lichte avondmaaltijd voor twee. Door enkele andere Elzasgerechten op de kaart besluit ik evenwel overuren te kloppen. In huis gemarineerde en gerookte zalm toont aan dat wat wij gerookte zalm noemen vaak een aanfluiting is van wat het zou moeten zijn, en wordt passend begeleid door een friszurige salade van aardappel en komkommer (€ 9 voor een kleine, € 15 voor een grote portie). Van de zuurkool had ik meer pit en karakter verwacht, maar de braadworst die erbij ligt, is van het type waarvoor je een omweg maakt (€ 14). Als nagerecht zijn er zoete Flammekueche, met appel en calvados en met banaan en rum (€ 11).
Je komt hier binnen via de keuken, je zit op ongemakkelijke krukjes en bankjes zonder leuning, de kaart is beperkt en de gerechten zijn eenvoudig. Maar wat je eet, is vers en smakelijk. En kost opvallend weinig. Doe zo voort, Nicolas: hopla Geiss!
Hopla Geiss, Alsembergsesteenweg 105, 1060 Brussel, tel. 02/544.14.22, www.hoplageiss.be, alleen 's avonds open van woensdag tot en met zaterdag
