Matty kan beter
Nooit mag een culinaire recensent vergeten dat restaurantbezoek voor vele mensen duur is. Wie 2.000 à 3.000 euro per maand verdient en op een avond met twee uit eten gaat, is makkelijk zijn volledige dagloon kwijt. Koks mogen daarvoor wel hun best doen, vind ik.
Matty heeft al enkele jaren de reputatie een restaurant te zijn waar je goede kwaliteit krijgt tegen een redelijke prijs. Chef Matty Van den Brande werkte voordien acht jaar bij Belgocatering, een van de goede Belgische cateringbedrijven. Hij vestigde zich, samen met zijn vrouw Katrien, in een mooi en groot herenhuis. De buurt is minder mooi, maar het huis werd smaakvol ingericht, helemaal in het wit.
Een uitstekende huischampagne van Robert Moncuit (€ 10 per glas), goede muziek, enthousiaste bediening, open keuken, prijzen in het midden van de markt (2 en 4 gangen voor € 30 en € 55), slim samengestelde wijnkaart: de eerste indruk wekte vertrouwen. Net zoals de eerste gerechten: een Oosters slaatje met schijfjes rauwe sint-jakobsvrucht, kortgebakken inktvis en udon-noedels, gevolgd door zeebaars en een toast met verse morieljes en garnalen, in een schuim van garnaal en waterkers.
Maar dan vond Matty dat het welletjes was geweest: plots was hij nergens meer te bespeuren. Was dat de reden waarom je het hoofdgerecht nauwelijks een culinaire creatie kon noemen? Kalfslende, nochtans met onberispelijke cuisson, was omringd door een allegaartje van groenten zoals je die ook in verpakkingen van industriële merken aantreft: voorgewassen en voorgesneden, klaar om gekookt of gestoomd te worden. Ik zag ook dat de hulpkok iets te vaak met zijn handen aan mijn eten zat. Een open keuken kan ontnuchterend zijn, vooral als de kok er even niet aan denkt dat ze open is.
Tiens, daar slofte Matty weer binnen. Evenwel niet om zich om het nagerecht te bekommeren. Samen met zijn hulpkok - die nu kennelijk ook vond dat hij genoeg gewerkt had - ging hij helemaal op in een of ander digitaal spel op een tablet. Wie maakte het nagerecht dan klaar? Geen idee, en eigenlijk had het geen belang, want het was alweer een geprefabriceerde compositie rond een taartje van citrus en yoghurt, dat sterk deed denken aan wat dames op leeftijd 's zondags plegen te kopen in een plaatselijke patisserie.
Matty was zodanig in de ban van zijn digitaal entertainment dat ik mij naar de toog moest begeven om de rekening te krijgen. Die bleek gelukkig mee te vallen.
Matty kan volgens mij beter. Maar hij had er die avond geen zin in. Halverwege het menu had de kok in hem plaatsgemaakt voor de cateraar. Jammer voor wie net dan zijn dagloon moet afgeven.
Matty, Brederodestraat 23, 2018 Antwerpen, tel. 0477 74 80 42, www.restaurantmatty.be, zaterdagmiddag, zondag en maandag gesloten
