De Geele Peper
Jongelieden met horeca-ambitie kunnen steevast op mijn enthousiaste aandacht rekenen, al ben ik er niet zeker van of dat enthousiasme altijd wederzijds is. Deze keer begaf ik mij naar Geel, waar Wouter Leysen (29) en Dries Vanwaelderen (33) in een brasserie werkten, tot ze vorig jaar de kans kregen om een bistro over te nemen. Hun stoutmoedige beslissing om die doorlopend open te houden, verdient aanmoediging: al te veel restaurants blijven zweren bij eetgewoonten uit de prehistorie. In De Geele Peper kan je ook terecht voor alleen een kleine hap, een koffie of een glas wijn.
In de wat duistere zaal met bruine gordijnen regelt Dries de activiteiten, hij doet dat op efficiënte wijze zonder evenwel veel liefde voor de nobele sector van eten en drinken uit te stralen. Dat zou kunnen verklaren waarom de spijskaart wat slordig oogt, en de wijnkaart op zijn zachtst gezegd matig is, al proberen mooie wijnglazen een betere indruk te wekken.
Wouter, de kok, komt overtuigender uit de hoek, hij doet zijn best om enige elegantie in zijn presentaties te leggen en heeft aandacht voor versheid en smaak. We krijgen hem evenwel niet te zien: hij bevindt zich ergens op een hoger gelegen plek, van waaruit zijn gerechten geregeld afdalen via een zwarte liftkooi in het midden van de zaal.
"3 x garnaal" bevat twee kleine garnaalkroketten met papperige vulling, een frisse mengeling van verse grijze garnalen en stukjes tomaat, en een garnaalsoepje met room (14,5 €). Ook de vitello tonnato komt verzorgd voor de dag, al kan hij qua textuur en smaak niet tippen aan wat Italiaanse koks hiervan kunnen maken (15 €). Waarom trouwens die pijnboompitten? Al te vaak worden die als makkelijke truc gebruikt om knapperigheid in een gerecht te brengen. Ze doken nogmaals op in de salade naast een goede ribeye met goede béarnaise en minder goede, want nogal vette frieten (21,5 €). Dan zijn knapperige stukjes pijpajuin in puree een beter idee, naast op het vel gebakken kabeljauw en lauwwarme tomaat (23,5 €). Een tip voor Wouter: je kan ervoor zorgen dat de puree lichter is en meer naar aardappel smaakt door er minder boter doorheen te draaien. Ik scheen in de zaal evenwel de enige te zijn met dergelijke kritische bedenkingen, want rondom mij werden aanzienlijke porties puree, frieten en pijnboompitten gezwind verorberd.
De gerechten zijn hier herkenbaar en voorspelbaar, met net dat tikje méér dan wat de doorsnee Gelenaar thuis bijeen gekokkereld krijgt, wat het lokale succes allicht verklaart. Maar als u er ver voor moet rijden, dan zit u zich nadien in uw auto, net zoals ik, wellicht af te vragen wat u hier eigenlijk kwam doen.
De Geele Peper, Peperstraat 27, 2440 Geel, tel. 014/70.02.81, www.degeelepeper.be, gesloten op dinsdag
