Cool Bun
Ik heb mij altijd afgevraagd wat er zo moeilijk aan is om een snelle hap te combineren met een goede wijnkaart. En zie, nu ontdek ik een beginnende hamburgerketen, voorlopig met twee vestigingen in Brussel, en met als slagzin "Burgers & Wines". Het zou van een totaal gebrek aan plichtsbesef getuigen om dit voor mijn dierbare lezers niet verder te onderzoeken.
Cool Bun werd opgericht door Pierre Manshande (32), een in Congo geboren en in Rwanda en Benin opgegroeide Belg. Ik vermoed dat hij niet daar, maar wel in de Verenigde Staten (waar hij ging studeren) op het idee kwam om de echte, originele, goedgemaakte hamburger in ons land te introduceren. De sfeer in Cool Bun doet trouwens een beetje "western" aan, met veel hout, een open bar en muziek van Johnny Cash. Het is een donderdagavond en de tent zit vol: yippee!
De wijnkaart is inderdaad beter dan wat je doorgaans in hamburgerjoints aantreft, met een twintigtal witte en rode wijnen, vooral uit zuiderse streken. Dat geen enkele restaurateur meer komt beweren dat het onmogelijk is om een goede wijn te schenken voor 20 €: de Côtes-du-Rhône van Roger Perrin kost geen eurocent meer en is prima. Drie rode, drie witte en één rosé wijn zijn per glas verkrijgbaar. Ook de bierkaart is goed: ik verkies een mooi gehopte Saison Dupont als aperitief (4 €) boven een twijfelachtige cava.
Manshande noemt zichzelf een adept van Slow Food, een boude bewering als je het icoongerecht van de fastfood serveert. Maar hij maakt zich sterk alleen artisanale en biologische ingrediënten te gebruiken, al worden die termen vandaag nogal lichtzinnig rondgestrooid.
Het broodje, het vlees, de garnituur, de frieten: ziedaar de componenten van een hamburger. Een representatief staal van vier varianten uit het aanbod wordt op al deze punten aan een grondige analyse onderworpen (tussen 14 en 22 €).
Zou de keukenpiet van dienst gedacht hebben dat "Cool Bun" betekent dat je het broodje koel moet serveren? Jammer, want op zich is het merkelijk beter dan de wattige massa die in de klassieke fastfood voor brood doorgaat. Maar zoals in zovele hamburgertenten wordt ook hier te weinig aandacht besteed aan de juiste "toasting", al vindt Manshande zelf dat zijn huisgemaakte broodjes dat niet nodig hebben. "Je kan het altijd speciaal vragen", zegt hij. Waarvan akte.
Het rundsvlees is wel perfect. Manshande gebruikt alleen vlees van de "onglet", dat gehakt wordt en vervolgens gegrild boven lavasteen. Je kiest zelf je bakwijze, zoals voor een steak. De textuur is stevig en niet vet, de smaak is puur. Ik mis alleen wat frisse knapperigheid van groenten (zoals augurk) in de garnituur.
De begeleidende salade, vers en krokant, krijgt goede punten, niet in het minst omdat er geen zoeterige mayonaise doorheen gehaspeld werd, maar een vinaigrette met pittig mosterdzaad.
De frieten zijn zo krokant dat ze wel drie keer gebakken lijken, toch blijf ik ervan eten: vergeleken met drugs en alcohol is de verslaving aan frieten in ons land een veel groter probleem.
Is Cool Bun beter dan fastfood? Zeer zeker. Net zoals zijn Antwerpse tegenhanger Burgerij. Maar de Brusselse prijzen zijn merkelijk hoger dan de Antwerpse.
Cool Bun, Stevinstraat 168, 1000 Brussel, tel. 02/230.52.11, www.cool-bun.be, gesloten op zaterdagmiddag en zondag (ook in Berckmansstraat 34, 1060 Brussel,
tel. 02/537.80.02, gesloten op maandagmiddag, dinsdagmiddag en woensdagmiddag en zondag)
