Racines
Als er één land is waar je beter geen sterrenzaken opzoekt, dan is het wel Italië. Vaak ben je beter af in een eenvoudige osteria of trattoria, het equivalent van een bistro of buurtrestaurant bij ons. Want nergens is de volkse, familiale keuken, overgeleverd van generatie op generatie, zo goed als in Italië.
Dat is wat de eigenaars van Racines ook vinden. Ugo Federico, de chef, en Franscesco Cury, de sommelier, kwamen uit Italië om de Europese hoofdstad te verblijden met "gerechten volgens de traditie van onze grootmoeders". Diepvries en vacuüm zijn dus uit den boze, hier wordt vers gekookt. Bovendien zweren ze vlees af, ze werken alleen met vis en groenten. En alleen met Italiaanse wijnen. Klinkt allemaal zo veelbelovend dat ik er op een dag toch niet beland, zeker?
Racines is ook een kruidenierswinkel en een wijnbar, daar moet je doorheen om het restaurant te bereiken. Een groot raam biedt zicht op een stadstuin. Op een knalrood bord staan in krijt de gerechten van de dag. En niemand die ze met meer Italiaanse flair kan presenteren dan Francesco met zijn frivole Hercule Poirot-snor.
Makreel in twee bereidingen (geprakt in zoetzuur, en gemarineerd in zijn geheel) is nogal groot voor een voorgerecht, zeker omdat makreel op zich al stevige kost is (€ 22). Aan de overkant dampt een bol bouchotmosselen, net even opgebakken, zilt en sappig (€ 16).
Op de "pasta fresca" met zeldzame zee-egel (€ 22) had ik mij verheugd, maar helaas: alle fouten die je ermee kan maken, werden hier gemaakt. Fout 1: tagliatelle is de verkeerde pasta voor dit delicate zeedier, hier hoort een fijnere pasta bij. Fout 2: de pasta is niet "al dente", heiligschennis in Italië. Fout 3: de pasta werd vermengd met zoveel boter en peterselie dat de fijne zilte smaak van de zee-egel volledig teniet wordt gedaan.
Aan de overzijde van de tafel wordt een blok lasagne neergeploft, met "ragù" van eekhoorntjesbrood en een overdosis scamorza (gerookte kaas): een gerecht voor bergbewoners (€ 22).
Snakkend naar wat mediterrane lichtheid laat ik mij verleiden tot een hoofdgerecht: niet mijn gewoonte, want in Italiaanse restaurants valt dit vaak tegen. Maar de pijlinktvis is spartelvers en werd - gelukkig - heel eenvoudig bereid, zoals je van een Italiaanse chef verwacht: kort gesauteerd in wat olijfolie en pittig gekruid. Maar in de garnituur vervalt de chef opnieuw in de rustieke stijl: op zich past andijvie met zijn bitterheid al niet bij zilte producten van de zee, maar hij werd op de koop toe vermengd met een zware, romige saus (€ 32).
Het concept is goed, de sfeer is goed, de producten zijn goed, de uitvoering kan beter. Meer aandacht voor lichtheid en verfijning kan hier een prima adres van maken.
Racines, Elsensesteenweg 353, 1050 Brussel, tel: 02 642 95 90, www.racinesbruxelles.com, gesloten op zaterdag en zondag
