Maak kennis met de Chinese noedeltrekster
Nooit - ik herhaal: nooit - zou het in mij opgekomen zijn om in Au Bon Bol binnen te gaan. Daarvoor lijkt deze Chinese noedelbar net iets te riskant voor een maag die aan kiemvrij voedsel gewend is. Maar een van mijn vrienden-foodies, tevens kenner van de Aziatische eetcultuur, was er vol lof over. En om mij uiteindelijk te overtuigen, haalde hij een doorslaggevend argument boven: "Ik breng de wijn mee." Dat is ook nodig, want - tenzij u een expert wil worden in lycheewijn - valt hier op dat vlak niets genietbaars te bespeuren.
Daar zat ik dus op een doordeweekse avond, ik die alle drie- en tweesterrenzaken van ons land uit het hoofd ken en restaurants als Noma, The Fat Duck en Mugaritz aan mijn culinaire scalp heb geregen, ik bevond mij nu in een kleine, ietwat trieste oosterse eettent in hartje Brussel, waar een radio hits van enkele decennia geleden spuwde en een Chinese jongedame met slierten noedeldeeg stond te goochelen. "Dit is typischer voor Azië dan al die overvloedig gedecoreerde eethuizen", zei de man die mij in dit avontuur had meegesleurd. Ik was er niet gerust in. Al gaf het mij vertrouwen dat de jonge noedeltrekster handschoenen aan had.
Op de velletjes papier die een spijskaart moeten voorstellen, telde ik 48 verschillende gerechten. Vergeet ze: hier telt alleen het hoofdstuk "treknoedels". Noedels die vòòr je ogen uit versbereid deeg worden getrokken, heel even in heet water worden gedompeld, en tenslotte in een enorme bol dampende noedelsoep - met vlees, vis en/of groenten - op je tafel belanden.
Ik had mij de versie "façon du chef" laten aansmeren, die zowel vlees, vis als groenten bevat. Alleen al de geur: een verrukking. En dan de smaak: een explosie van umami, die hartige "vijfde" smaak die zo typisch is voor de Aziatische keukens. Wat de noedels betreft: vergeet de exemplaren die je in de supermarkt vindt of die je al eens in een Chinees eethuis onder een lampion kreeg voorgeschoteld. Hier gaat het om de beste noedels die je ooit in je leven hebt gegeten: fijn en delicaat van smaak, mals en elastisch van textuur, en licht verteerbaar.
Noedelsoep is geen echte soep, eerder een oosterse variant van bouillabaisse, boordevol vaste ingrediënten. Die liggen hier niet dagenlang te pruttelen zodat ze platgekookt zijn. Het vlees is stevig, mals en sappig, de sojascheuten en lente-ui zijn knapperig, bovenop ligt verse koriander. Alleen de glazige scampi - typisch voor de Aziatische zoetwaterkweek - vallen tegen.
Intussen bleef de Chinese jongedame onvermoeibaar noedels trekken. Want aan klanten - waaronder veel jongeren - is hier geen gebrek. Geen wonder: zo'n noedelsoep die een volwaardige maaltijd is, kost - naargelang van de ingrediënten - tussen 8,50 en 11,50 euro.
Uitsluitend met het oogmerk u terdege te informeren, bestelde ik ook een gewokt noedelgerecht, met opnieuw de keuze tussen kip, rund, eend, gelakt varkensvlees, scampi en/of groenten (tussen 9,90 en 11,50 €). De noedels worden nu verknipt, en door het wokken worden ze dunner. Maar ze kunnen niet op tegen de fantastische noedelsoep van daarnet, vooral omdat de gebruikte vetstof hun fijne smaak overheerst.
Dit is geen plek voor een avondvullend menu. Maar als u in de stad moet zijn voor een film, een concert of een theatervoorstelling, aarzel niet en ga die noedelsoep eten. Reserveren? Ik ben niet zeker of ze hier wel weten wat dat is. En wie sterrenzaken frequenteert, moet ik waarschuwen: u riskeert een traumatische ervaring.
Au Bon Bol, Paul Devauxstraat 9, 1000 Brussel, tel. 02/513.16.88, sites.resto.com/aubonbol, elke dag open
