Aux Armes de Bruxelles
Toen ik als kleine jongen met mijn ouders uit ging eten, was de Beenhouwersstraat mijn initiatie in de mythische restaurantwereld. Maar gaandeweg groeide ze uit tot een toeristenval: ik mijd ze sindsdien als de pest.
Vandaag ga ik er opnieuw eten, want de professionele plicht roept: het legendarische restaurant Aux Armes de Bruxelles is opnieuw open. Wat een geschiedenis torst dit prachtige hoekpand met zijn nostalgische brasseriekader, ooit had het zelfs een Michelinster. Van 1921 tot 2007 werd het uitgebaat door de familie Veulemans: alleen die naam al doet dromen van le temps où Bruxelles bruxellait.
Dan werd het overgenomen door de Franse restaurantgroep Flo van onder meer Albert Frère, tien jaar later door de Martini-invoerder Aldo Vastapane. Die liet de exploitatie over aan de broers Beyaz, intussen berucht in de Brusselse horeca voor hun dubieuze faillissementen. Zoals dat van Aux Armes de Bruxelles in maart van dit jaar. Het moment voor Rudy Vanlancker, gekend als monsieur Rudy, om deze vergane glorie in ere te herstellen. Hij runt al 40 jaar het mosselrestaurant Chez Léon dat er rechtover ligt, en gaat door als een van de betrouwbare restaurateurs in deze buurt.
Het interieur heeft hij gelukkig mooi bewaard en opgeblonken, met wit linnen op de tafels en kelners in uniform. Een kok met ervaring in Brusselse brasserieën, Cédric Callenaere, zette hij aan het roer van de keuken. Die zal zich niet vervelen, want op de spijskaart staan 25 voorgerechten, 32 hoofdgerechten en 15 nagerechten, naast 8 suggesties van de maand, 6 mosselbereidingen en 4 kreeftgerechten. Voor - jawel - 150 plaatsen op het gelijkvloers, en nog eens 150 voor groepen op de bovenverdieping. Is trop niet te veel, monsieur Rudy? Het gelijkvloers loopt alvast, op een avond middenin de week, helemaal vol.
Tijd voor de Grote Brasserietest met de garnaalkroket: haar flauwe smaak en papperige textuur vallen tegen (€ 17,50 voor 2 stuks). De lauwe salade van lamstongetjes - een zeldzame delicatesse - is dan weer helemaal in orde (€ 15,50). Verbijsterd kijk ik aan tegen een moot gegrilde tarbot met volledig zwartgeblakerd vel, dat ik chirurgisch dien te verwijderen alvorens bij het witte visvlees te geraken, tot mijn opluchting vers en niet al te uitgedroogd (€ 48,50). Gelukkig overkomt dat de pannenkoeken niet die in de zaal geflambeerd worden met Mandarine Napoléon en met een bol vanille-ijs geserveerd worden: een Franse klassieker om van te smullen (€ 12,25 voor 3 stuks).
Een geniale Brusselse creatie is dan weer Brusselse wafel, maar wat is daarmee gebeurd? Plat en bijna verschrompeld verschijnt ze aan tafel, alsof ze een week geleden werd gebakken en nu opgewarmd (€ 9,75). Bestaan er GAS-boetes voor schade aan het culinaire patrimonium? Monsieur Rudy heeft nog werk.
Aux Armes de Bruxelles, Beenhouwersstraat 13, 1000 Brussel, tel. 02/511.55.98, www.auxarmesdebruxelles.com, elke dag open
