Brusselse lady chef lust haar stad niet meer
Ze weigerde ex-burgemeester Yvan Mayeur te bedienen uit onvrede met de voetgangerszone. Daarbovenop kwamen de problemen in de Brusselse tunnels. Mélanie Englebin ziet in de hoofdstad geen toekomst meer voor haar restaurant en gaat verhuizen. "Ik zie het als een nieuw begin."
Sinds ze in 2013 haar restaurant Cécila opstartte in het hart van onze hoofdstad, vlak bij de Grote Markt, werkte Mélanie Englebin grotendeels in de luwte. Tot ze vorig jaar plots veel aandacht van de media kreeg omdat ze had aangedurfd om Yvan Mayeur, toen nog burgemeester van Brussel, niet te bedienen en uit haar restaurant te zetten.
"Ik gruwde van de manier waarop de voetgangerszone hier tot stand is gekomen", zegt ze, "Op slag verloor ik 40% van mijn omzet. Op zich heb ik niets tegen zo'n zone, wel tegen de amateuristische manier waarop het gebeurde. Er werd gewoon botweg een aantal straten afgesloten. Mensen waren niet voorbereid en vonden de weg naar mijn restaurant niet meer. Bovendien werd die zone algauw een oord voor onbetrouwbare lieden die mensen lastig vielen. Ook ik werd ermee geconfronteerd als ik na mijn werk in het restaurant terug naar huis ging. Daarbovenop kwamen de problemen in de tunnels, waardoor nog meer mensen uit Brussel wegbleven. Het was voor een kleine zelfstandige als ik niet meer leefbaar."
Ze had nooit verwacht dat het incident met de burgemeester zo'n heisa zou veroorzaken: "Ik zag hem zitten en voelde meteen dat ik het niet aan zou kunnen om voor hem te koken. Ik wilde mezelf nog dwingen maar het lukte me niet. Ik ben dan naar hem toe gestapt en heb hem beleefd uitgelegd waarom ik hem niet in mijn restaurant wilde. Ik heb daar verder zelf geen ruchtbaarheid aan gegeven. Maar op de ene of andere manier is dat via de sociale media bij de andere media terechtgekomen, met het gekende gevolg."
Nu heeft Englebin beslist om de hoofdstad te verlaten: "Sowieso zou ik ooit een nieuwe plek nodig gehad hebben om mij verder te ontwikkelen, met een grotere keuken en meer comfort voor de klanten. De problemen in Brussel hebben dat plan gewoon vervroegd. Eind augustus vertrek ik."
Waar ze naartoe gaat, weet ze nog niet: "Ik had een opportuniteit net buiten Brussel, maar dat is op het laatste moment afgesprongen. Intussen heb ik wel al mijn huidige zaak verkocht. Ik ben dus volop aan het zoeken. Liefst binnen het Brusselse gewest, of er net buiten. Maar niet meer in de hoofdstad. En de naam Cécila, een eerbetoon aan mijn moeder, blijft bestaan."
Wie klant was van haar restaurant, kende het standvastige karakter van Englebin al. Ze sluit geen compromissen als het op koken aankomt. Zo hangt aan het raam van Cécila een eenvoudig papiertje met alleen het aantal gangen en de prijs. Wat je te eten zal krijgen, staat er niet bij. Dat is gedurfd in deze toeristische buurt rond de Grote Markt waar restaurants hun gerechten zo opvallend mogelijk aanprijzen. Zelfs als de klanten al aan tafel zitten, zegt Englebin niet vooraf wat er op het menu staat.
"Ik wil alleen met de allerbeste en meest verse ingrediënten werken die ik kan aankopen", zegt ze, "In ruil daarvoor vraag ik begrip voor het feit dat ik maar één enkel menu aanbied, en dat de inhoud ervan pas op het bord zelf onthuld wordt. Op die manier vermijd ik ook discussies op voorhand over wat mensen denken te lusten en niet te lusten. Ik wil ze verrassen en ben ervan overtuigd dat ze meer lusten dan ze denken."
Die houding is geen pose en vertaalt zich daadwerkelijk op het bord: ingrediënten van onberispelijke kwaliteit worden minutieus en respectvol bereid op het moment zelf, en vervolgens met veel gevoel voor harmonie en lichtheid gecombineerd. Vandaar dat ze vrij snel een trouwe aanhang verwierf in en rond Brussel: "Maar terwijl ik aanvankelijk de meeste middagen en avonden volgeboekt was, kom ik nu maar net rond. Omdat mensen de hoofdstad vermijden. De vele toeristen die hier rondwandelen, compenseren dat niet, die willen geen restaurant zoals het mijne."
Nu ze verhuist, heeft ze ook beslist om de communicatie rond haar restaurant professioneler aan te pakken. Ze heeft sinds kort een pr-agente onder de arm genomen, naar het voorbeeld van steeds meer restaurants in ons land. "Ik wil hier geen triest verhaal van maken", zegt ze, "Zo voel ik het ook helemaal niet aan. Ik ben meer gemotiveerd dan ooit. Voor mij is dit een nieuw begin."
Wie is Mélanie Englebin?
Mélanie Englebin (35) wist al vanaf haar twaalfde dat ze kok wilde worden, en volgde een koksopleiding aan de hotelschool van Namen. Ze begint meteen te werken in Brusselse toprestaurants zoals Le Chalet de la Forêt en Sea Grill (beide twee sterren). In dat laatste wordt ze de rechterhand van Yves Mattagne, van wie ze de passie voor producten van de zee meekrijgt. Nadien doet ze nog ervaring op in Londen. In 2013 opent ze vlak bij de Grote Markt in Brussel haar eigen restaurant onder de naam Cécila, als eerbetoon aan haar moeder. Zeker in deze buurt van toeristenrestaurants valt Cécila op doordat Englebin uitsluitend met verse seizoensproducten werkt, die ze à la minute bereidt. Vandaar dat ze geen spijskaart heeft, en haar menu's niet op voorhand vrij geeft. Haar keuken is delicaat, verfijnd, licht en natuurlijk. Al snel wordt Cécila erkend als een van de beste restaurants van de hoofdstad. Dit jaar nog werd ze door Gault&Millau uitgeroepen tot Jonge Chef van het Jaar.
