Luzine
Ik herinner mij een akkefietje met Jeroen Meus toen zijn restaurant net open was en hij mijn beoordeling te streng vond. "Je moet eens terug komen", had hij over de telefoon gezegd. Zulke zaken neem ik altijd ernstig, en zie, daar zat ik weer. Bijna zeven jaar later, nu Jeroen - in tegenstelling tot uw dienaar in de schaduw - een vedette is geworden. Of hij mij zou herkennen, was niet aan de orde: hij was de hele avond nergens te bespeuren, net zoals zijn Stéphanie. Maar daar leed zijn restaurant niet onder. Zowel de keuken (waar Koen Tossyn en Didier De Roover de plak voeren) als de bediening acteerden van begin tot eind op een onberispelijk niveau.
Meus heeft niet van zijn bekendheid geprofiteerd om de prijzen in Luzine al te hoog op te trekken. Zijn lunch in 3 gangen is sinds de start onveranderd op 40 € gebleven, zijn menu's van 4 en 5 gangen zijn gestegen van respectievelijk 50 en 60 naar 65 en 75 €. Daarmee bevindt hij zich nog altijd in het midden van de markt. De wijnkaart was al goed maar is nog verbeterd, je vindt er makkelijk prima wijnen tegen redelijke prijzen. En het past wel bij het volkse imago van Jeroen om ook de bierliefhebbers te verwennen met een aparte kaart.
Dagelijkse kost mag je in Luzine niet verwachten: hier draait alles om originele en creatieve gerechten, helemaal in de trend van de tijd. Ook de locatie heeft niets te maken met uw en mijn keuken. Luzine is nog altijd uniek gevestigd in een voormalige conservenfabriek, het contrast met het feestelijk-barokke interieur blijft verrassen.
Een eerste gerechtje van makreel, geitenkaas, komkommer, tomaat en lente-ui, aan tafel overgoten met een frisse saus van groene tomaat, kon bekoren: eenvoudig en toch elegant gepresenteerd, met levendige en geschakeerde smaken, ideaal als opener van een menu. Is het muggenziften als ik u meld dat de partjes tomaat ontveld hadden mogen zijn? Het zijn vaak zulke details die een gerecht net dat tikje hogerop tillen.
Een sappig stukje roodbaars met aardpeer (in stukjes en in chips) kreeg het gezelschap van merg op een toastje, het geheel werd alweer aan tafel overgoten met een sausje, deze keer van waterkers. De aandachtige lezer merkt op dat ik veel verkleinwoorden gebruik: de gulle persoonlijkheid van Meus op de televisie zou zich mogen vertalen in iets gullere porties in het bord.
Brandade van kabeljauw met een gepocheerd ei en garnalen, overgoten met beurre noisette, was een smakelijk en smeuïg gerecht dat niet zou misstaan in een aflevering van Dagelijkse Kost, al werd het hier met meer delicatesse en verfijning in het bord gebracht.
"3 x lam", zo heette een combinatie van lamsfilet, merguez en een speelse mini-pitta gevuld met lamsgehakt, geflankeerd door wortel en kikkererwt (apart en als humus), en afgewerkt met een saus op basis van de vleesjus. Opnieuw, zoals bij elk gerecht, viel op hoe mooi uitgebalanceerd de verschillende smaken zijn.
Het past helemaal bij Jeroen om het nagerecht "éclair" te noemen, dat langwerpige gebakje gevuld met room dat Vlaamse families van oudsher graag in huis halen op zondag. Hier werd het creatief gevuld met mango, praliné en ijs van banaan.
Een zo bekend restaurant beoordelen is een heikele zaak. Positief of negatief, altijd word je ervan verdacht vooringenomen te zijn door die bekendheid. Ik besloot mij daar niets van aan te trekken: Luzine is zonder meer sterk bezig en verdient bijgevolg de score die ik ook aan een onbekend restaurant zou toekennen.
Luzine, Kolonel Begaultlaan 15/01.17, 3012 Wilsele, tel. 016/890 877, www.luzine.be, gesloten op zaterdagmiddag, zondag en maandag
